RU VAN ROSSEM HUIS EEN ONrusthuis voor de oudere kunstenaar
“Verplicht aan de bingo of luisteren naar Jan Smit. Dat is niet weggelegd voor de kunstenaar* die opgevoed is met klassieke muziek of gewend is om zijn avonden te slijten met schilderen of boetseren.” meent oprichtster Fiona van Rossem.
Oprichtster van het Ru van Rossem Huis. Een enorm pand in een oude villawijk in Tilburg. Waar sinds juli 2014 ouder wordende kunstenaars -of zoals ze het zelf noemen gelijkgezinden- samen wonen, werken en leven. Een plek waar een kunstenaar de ruimte heeft om te blijven werken. Waar men op elkaar let en voor elkaar zorgt. Tot op zekere hoogte. “Steunkousen aantrekken of iemand douchen, daar komt gewoon thuiszorg voor.”
Recente bezuinigingen zorgen ervoor dat mensen langer thuis moeten blijven wonen. Er is veel eenzaamheid en ook de thuishulp heeft te kampen met bezuinigingen. “Eenzaamheid zal er zeker niet zijn en we verwachten dat bewoners minder snel zorg nodig hebben doordat ze prettig wonen en leven” ,vertelt Van Rossem.
Zij is het Ru van Rossem Huis gestart omdat haar vader, de in 2007 overleden kunstenaar Ru van Rossem, dement werd. “Mijn vader moest er niet aan denken om in een bejaardenhuis terecht te komen. Hij had daar niet tussen gepast. Ik ben zelf activiteitenbegeleidster van beroep en ik weet hoe eenzijdig de activiteiten daar zijn. Gelukkig is dat mijn vader bespaard gebleven. Na een herseninfarct hebben we het kaarsje langzaam uit laten gaan.”
Zo ontstond in 2007 het idee om een soort Rose Spier Huis op te richten. “Het Ru van Rossem Huis is niet elitair. Om in het Rosa Spier te kunnen wonen moet je echt naam gemaakt hebben. Dat is bij ons niet. En het is geen bejaardentehuis. Je mag er wonen vanaf je 50ste. Je moet niet wachten totdat je oud bent, want je weet nooit wanneer je dat bent. Dat kan opeens gebeuren. Je moet het juist vóór zijn.”
Ze vonden een prachtig pand. Een oud clarissenklooster dat tot 2004 als pension diende voor de 'burger van goede komaf'. Daarna kwamen er studenten in. In 2012 is de verbouwing begonnen om in juli 2014 de eerste bewoners te zetelen.
Het huis heeft 29 totaal gerenoveerde appartementen. Zes stuks zijn nog leeg. “De kunstenaars willen er wel wonen. Er is in het proces echter één ding mis gegaan.” vertelt Fiona bedroefd. “Het huis is zo perfect, het idee ook. De verbouwing heeft echter te veel geld gekost. En je betaalt niet alleen voor je eigen huis. Je betaalt ook voor de overige ruimten.” Zo is er een balzaal, een gezamenlijk atelier, een tuinkamer en een zolder. “Een kunstenaar die nooit lesgegeven heeft of een andere goed betaalde baan heeft gehad, kan het simpelweg niet betalen. Ikzelf ook niet.”
En daar zit de crux. Vele kunstenaars voor wie het huis bedoeld is, kunnen het niet betalen en de kunstmakenden die er nu wonen, moeten op zoek naar de 'kunstminnenden'.
Kunstminnend is een woord dat vaker valt in het huis. Iemand die hobbymatig met kunst te maken heeft, maar 'het niet als levensdoel' heeft gehad.
“Maar,” vertelt Fiona bemoedigend, ”dat zijn mensen die bijvoorbeeld bestuursfuncties hebben bekleed binnen de kunstwereld. En zij kunnen dan weer goed organiseren. En dat is ook hard nodig.” Want om geld binnen te krijgen en de huren naar beneden te krijgen, moet er van alles georganiseerd worden in het huis. “Dan komt er geld binnen en wanneer je oud en slecht ter been bent, heb je toch concerten, exposities of workshops om naar toe te gaan.”
De meeste appartementen zijn nu een half jaar bewoond. De eerste activiteiten staan in de planning. En terwijl Stichting Ru van Rossem Huis hard op zoek is naar bewoners voor de laatste 6 appartementen, is Fiona al bezig plannen te maken voor een dependance. “Ik wil ook nog een huis waar de kunstenaar met de kleine beurs kan wonen. Er wonen zoveel kunstenaars in Tilburg die er willen wonen, maar het niet kunnen betalen. En het is ook een beetje eigen belang” , grapt ze lachend.
* kunstenares mag ook
